Bu içeriği buradan dinleyebilirsiniz
3D baskıya benzer şekilde, biyobaskı, bir nesneyi katman katman yazdırmak için dijital bir dosyayı bir plan olarak kullanan eklemeli bir üretim sürecidir. 3D baskının aksine, biyo-yazıcılar canlı hücrelerin çoğalmasına izin veren organ benzeri yapılar oluşturmak için hücreleri ve biyomalzemeleri kullanır. Biyobaskı nispeten yeni bir teknolojidir, ancak rejeneratif ve kişiselleştirilmiş tıp, ilaç keşfi ve kozmetik gibi endüstrilerde devrim yaratma potansiyeline sahiptir.
Biyobaskı’nın 3 aşaması
Pre-biyobaskı: Bu, yazıcının okuması için dijital bir dosya oluşturmayı içerir. Bugün, bu dosyalar genellikle BT ve MRI taramalarına dayanmaktadır. Araştırmacılar, bir doku modelini başarılı bir şekilde biyobaskı yapmak için yeterli hücre olduğundan emin olmak için canlı hücre görüntüleme sistemi kullanarak hücreleri hazırlar ve biyo-mürekkepleriyle karıştırırlar.
Biyobaskı: Araştırmacılar, hücre yüklü biyo-mürekkebi bir kartuşa yüklüyor ve inşa etmeye çalıştıkları yapıya bağlı olarak bir veya daha fazla yazıcı kafası seçiyorlar. Farklı doku tipleri geliştirmek, araştırmacıların farklı tipte hücreler, biyo-mürekkepler ve ekipmanlar kullanmalarını gerektirir.
Post-biyobaskı: Çoğu yapı tamamen kararlı hale gelmek için çapraz bağlanır. Çapraz bağlama genellikle yapının iyonik çözelti veya UV ışığı ile muamele edilmesiyle yapılır – yapının bileşimi, araştırmacıların ne tür bir çapraz bağlama kullanacaklarını belirlemelerine yardımcı olur. Daha sonra hücre dolu yapılar, ekim için bir inkübatörün içine yerleştirilir.
Uygulama Alanları
Günümüzün biyobaskı teknolojileri birçok araştırmacı için hala yenidir. Alandaki bilim adamları keşifler yapmaya devam ettikçe, biyobaskı’nın bir dizi uygulama alanı üzerinde büyük bir etkisi olabilir.
İlaç geliştirme: Günümüzün çalışmalarının çoğu hem akademik hem de ticari kuruluşlar için elverişsiz ve pahalı bir yöntem olan canlı konulara dayanmaktadır. Biyobaskılı dokular bunun yerine erken aşamalarda kullanılabilir ve daha etik ve uygun maliyetli bir çözüm sağlar. Biyobaskılı doku kullanmak, araştırmacıların bir ilaç adayının etkinliğini daha erken belirlemelerine yardımcı olabilir ve bu da paradan ve zamandan tasarruf etmelerini sağlar
Yapay organlar: Organ bağışı bekleme listesi o kadar geniştir ki, hastalar ihtiyaç duydukları bakımı almadan önce yıllarca beklemek zorundadır. Organların biyoprint yeteneği, klinisyenlerin hastalara ayak uydurmasına yardımcı olabilir veya hatta bekleme listesini ortadan kaldırabilir. Bu uzak bir olasılık olmasına rağmen, alandaki en önemlilerinden biridir.
Yara iyileşmesi: Günümüzde birçok dokuya özgü biyo-mürekkep mevcuttur ve araştırmacıların yapay cilt hücreleri, nöronlar, hepatositler ve daha fazlasıyla çalışmasını sağlar. Bir gün, klinisyenler bu modelleri cilt greftleri, savaş yaraları için kemik bandajları ve hatta plastik cerrahi gibi terapötik prosedürler için kullanabilirler.
Sonuç olarak kısa sürede uzun bir yol kat edildi – biyouyumlu 3D baskı 1980'lerin başında icat edildi ve hücreye gömülü biyobaskı 2003 yılında Thomas Boland tarafından icat edildi. Daha fazla bilim insanı en son biyobaskı teknolojisine eriştikçe, inovasyon hızlanacaktır.